Stel je een toekomst voor waarin licht zelf onze apparaten van energie voorziet. Dit kristal kan bijvoorbeeld onze smartphone opladen. Een ander kristal kan de efficiëntie van onze zonnepanelen verdubbelen. Hoewel ze er anders uitzien, zijn het allebei halfgeleiders. Deze materialen vangen licht op en zetten het om in energie. Wanneer licht het materiaal raakt, worden de elektronen aangeslagen. De aangeslagen elektronen slaan de energie op. Om dit proces echt effectief te laten zijn, moeten de kristallen een breed spectrum van licht absorberen, van infrarood tot ultraviolet, terwijl ze nog steeds heel snel lading geleiden. Dit vereist een goed begrip van de interactie tussen licht en de elektronen en ionen van de materialen op zeer kleine schaal. Dit is waar mijn werk om de hoek komt kijken. Ik gebruik geavanceerde computersimulaties om te voorspellen hoe materialen zich gedragen nog voordat ze gemaakt zijn, om zo het ontwerp van betere halfgeleiders te versnellen, zodat — in de toekomst — je telefoon direct door de zon kan worden opgeladen.