Geuren bestaan uit heel veel verschillende moleculen, die we met onze neus kunnen ruiken. Lekkere geuren zoals deze bloem of een verse croissant. Maar ook vieze geurtjes zoals hondenpoep of zure melk. Soms zijn er echter dingen die we niet met onze neus kunnen ruiken, zoals of iemand ziek is, of giftige stoffen. In die gevallen kan een kunstneus ons helpen. Zo’n kunstneus bestaat uit heel veel sensortjes, die op molecuulschaal allemaal verschillend moeten zijn. Elk sensortje bekijkt de geur op een net iets andere manier, en samen vormen ze zo als het ware een 3D-beeld van deze geur. Maar, het is helemaal niet vanzelfsprekend om zulke verschillende sensortjes te maken. Daarom onderzocht ik met computersimulaties hoe je een reeks van dezelfde sensortjes zo aan kan passen, met behulp van een speciale polymeercoating, dat ze wel allemaal verschillend zijn. Zo kunnen we hopelijk steeds makkelijker een kunstneus maken en steeds meer dingen ruiken, ook als we dat niet kunnen met onze eigen neus.