Stel je voor hoe we patiënten die ledematen hebben verloren kunnen helpen om hun gevoel terug te krijgen. Stel je voor hoe we robots kunnen leren hoe ze veilig met mensen kunnen werken. Het antwoord is kunstmatige elektronische huid. Ons lichaam is niet lineair, maar gebogen en beweegt continu. De grootste uitdaging is dus om elektronische materialen te maken die uittrekbaar zijn en kunnen meebewegen met de beweging van het menselijk lichaam. Zoals wanneer je vinger beweegt; dan beweegt de huid ook mee. Hier ontwerpen we moleculen die langs elkaar kunnen glijden als er kracht op wordt uitgeoefend. Daarnaast ontwerpen we moleculen die van een in elkaar gewikkelde conformatie naar een rechte lijn kunnen gaan als je er kracht op uitoefent. Nog beter: we hebben zelf moleculen die zichzelf kunnen repareren of bio-afbreekbaar zijn. Nu kunnen we dus niet alleen zorgen dat onze elektronica mensen met protheses hun gevoel teruggeeft, of robots slimmer leren zijn, maar we kunnen ook nieuwe toepassingen vinden van deze nieuwe materialen in draagbare elektronica of neuroimplantaten.