Wat staat er aan de basis van ons leven? Dat zijn talloze moleculaire interacties, in ons lichaam, in onze organen en in onze weefsels. Na schade zullen deze moleculen bijvoorbeeld een orgaan kunnen repareren, kunnen herstellen en kunnen regenereren. Maar wat nu als een nier zich niet meer kan herstellen? Dan ontstaat er littekenweefsel. En dat is wat wij willen omkeren. Als we nu inzoomen op onze organen, dan zien we cellen gevangen in een materiaal. De zogenaamde extracellulaire matrix. Cellen en matrix communiceren met elkaar. Deze communicatieprocessen willen we graag in het laboratorium nabootsen. Je kunt dit vergelijken met het bouwen met LEGO-bouwstenen. Bijvoorbeeld met een verschillende kleur of vorm, om uiteindelijk een bouwwerk te creëren met een bepaalde functie. In de toekomst hopen we op deze manier een nier te kweken in het laboratorium, een hart te herstellen na een hartinfarct en het oog te repareren met synthetische materialen – natuurlijk.