Deze pen, deze telefoon en dit shirt, wat is de overeenkomst? Ze bestaan allemaal uit plastics die opgebouwd zijn uit koolstofatomen. Die koolstofatomen halen we momenteel bijna altijd uit olie, aardolie, en dat is verre van ideaal. In de toekomst zullen we dit soort producten langer moeten gaan gebruiken of beter moeten hergebruiken voor een duurzamere wereld. Maar we zullen nog steeds nieuwe koolstoffen nodig hebben. Waar halen we die vandaan? Een voor de hand liggende oplossing is CO2 uit de lucht. Daarin zitten koolstofatomen vast en daar hebben we nu toch teveel van. Maar de uitdaging is om deze koolstofatomen uit de CO2 te halen op een energie-efficiënte manier. Daar doe ik onderzoek naar en wel met behulp van bacteriën. Wist je dat bacteriën al gebruikt worden als celfabriekjes, bijvoorbeeld voor het maken van ingrediënten voor wasmiddelen uit suikers? Maar er zijn ook bacteriën die waterstof gebruiken als energiebron en CO2 en daarmee bijvoorbeeld koolstofmoleculen kunnen maken die we kunnen gebruiken voor plastics. Ik doe onderzoek naar hoe we deze bacteriën kunnen herprogrammeren door het DNA een beetje aan te passen. We passen ze zo aan dat ze minder energie nodig hebben en dus ook minder waterstof om de CO2 om te zetten in de koolstofbouwstenen voor bijvoorbeeld plastics. Op die manier kunnen we in de toekomst deze producten blijven maken, maar dan met CO2 uit de lucht met hulp van bacteriën.