Het is fascinerend om sneeuwvlokjes te zien uitgroeien tot prachtige zeskantige structuren. Maar sneeuw en ijs kunnen ook voor veel ongemakken en problemen zorgen, zoals bevroren autoruiten, korrelig roomijs en schade aan cellen en weefsels. Zou het niet fantastisch zijn als we dit kunnen voorkomen, door de grootte en de vorm van ijskristallen te reguleren. In de toekomst zouden we zo cellen, weefsels en organen langer kunnen bewaren. Ik laat me graag inspireren door de natuur om dit te bereiken. Zo vriest een ijsvis in de ijskoude wateren van de Zuidpool niet dood, door antivrieseiwitten aan te maken. Wij ontrafelen het werkingsmechanisme van deze ijsbindende eiwitten om zo nieuwe materialen te ontwikkelen die deze werking nabootsen, om zo ijskristallen kleiner en minder puntig te maken. Zo hopen wij in de toekomst vriesschade te beperken en organen langer te behouden voor transplantaties. En wie weet wordt het krabben van je autoruit hiermee een fluitje van een cent.