Heb je wel eens geprobeerd om één enkel suikerdraadje uit een suikerspin te halen. Ik niet, maar ik weet wel zeker dat het onmogelijk is. Maar waarom zou je dat willen? Omdat die suikerspin om al onze cellen zit. Kankercellen en bacteriën hebben een verschillende suikerjas om zich heen dan onze gewone, gezonde cellen. Die suikerlaag zouden we kunnen gebruiken als doelwit om geneesmiddelen en vaccins tegen te produceren. Maar als we dat suikerlaagje lospeuteren van de bacterie is hij bij lange na niet goed genoeg om te gebruiken, omdat het een smerige brij van allerlei suikermoleculen is. We kunnen niet dat ene draadje uit de suikerspin halen.

Daarom maak ik de suikers na in het laboratorium. Dit doen we door ze from scratch op te bouwen met behulp van zelfgemaakte suikerlegobouwsteentjes. Zo kunnen we precisiesuikers maken waarvan we precies weten hoe ze eruit zien en daardoor bestuderen wat ze precies doen. We kunnen de suikers ook een extra functionaliteit meegeven. Een lampje, om andere moleculen op te lichten die de suikers gebruiken, of een vishengel, om andere moleculen te vangen. Zo kunnen we begrijpen waarom suikers doen wat ze doen, hoe suikers doen wat ze doen en kunnen we ze gebruiken om ze te laten doen wat wij willen dat ze doen.