Stel je bent op zoek naar een partner en je wordt uitgenodigd voor een blind date, maar dan blijkt dat je met honderd anderen in een grote kille sporthal wordt geplaatst. De kans dat je dan een verbinding met een van die honderd anderen gaat maken is niet zo heel groot.

Maar stel nu dat je in plaats daarvan met zijn allen in een klein gezellig café wordt gezet. De kans op een verbinding is dan veel groter, want mensen reageren anders met elkaar in kleine ruimtes dan in grote. En moleculen zijn net zo. Daarom stop ik mijn moleculen in moleculaire kooien.

Een moleculaire kooi ziet er ongeveer zo uit maar dan op nanoschaal, dus honderdduizend keer kleiner dan een dikte van een haar. Zo’n kooi werkt eigenlijk als een soort café voor moleculen. Moleculen kunnen de kooi in en zitten en zitten dan krap op elkaar. En daardoor reageren ze sneller en vaak ook op een andere manier. We kunnen aan de buitenkant van dit café ook een uitsmijter zetten waardoor ongewenste moleculen buiten blijven. Met deze kooien maken we nieuwe reacties mogelijk en kunnen we bijvoorbeeld farmaceutische moleculen op een goedkopere en efficiëntere manier maken.