Colloïden zijn heel kleine deeltjes die je met het blote oog niet kunt zien. Ze zijn maar een miljoenste meter groot. Ondanks hun formaat hebben ze heel spectaculaire eigenschappen. Als je ze samen brengt zullen ze spontaan nieuwe structuren vormen en daarmee ook nieuwe materialen. We gebruiken deze zelfassemblage nu al om nieuwe geavanceerde materialen te bouwen, zoals efficiëntere zonnecellen. Als we colloïden gebruiken die onregelmatig van vorm zijn of specifieke verbindingen aangaan, worden de structuren zelfs nóg buitengewoner. Maar er zit een addertje onder het gras. De zelfassemblage loopt dan ook vaker mis. Het resultaat: er komen fouten in de structuur van ons nieuwe materiaal waardoor het niet de gewenste eigenschappen krijgt. Waarom sluipen die fouten erin? Dat is exact waar wij met ons onderzoek meer inzicht in willen krijgen. Met behulp van een krachtige microscoop bekijken we de colloïden in actie en volgen we het zelfassemblageproces van begin tot eind. Op deze manier proberen we te begrijpen wanneer en hoe deeltjes samen komen en — nog belangrijker — wanneer het misgaat, zodat we in de toekomst de fouten kunnen controleren. Zo hoop ik mijn droom te verwezenlijken: nieuwe materialen creëren die zich helemaal zelf bouwen.