Denk aan het afgieten van pasta in een vergiet: de pasta blijft achter, het water loopt erdoorheen. Zo werken membranen. Ze filteren iets eruit, terwijl andere dingen erdoorheen gaan. Ik werk met membranen in de vorm van rietjes die je gebruikt om drinkwater te zuiveren of het bloed van mensen met nierfalen te filteren. Hun wanden werken als een vergiet: ze filteren iets eruit, terwijl andere dingen erdoorheen gaan. Momenteel maken we deze holle vezelmembranen in één stap uit één materiaal. Maar één materiaal is niet altijd genoeg: sommige verontreinigingen glippen erdoorheen, of de kunstmatige membraanstructuren zorgen ervoor dat het bloed stolt, waardoor medicijnen nodig zijn om te zorgen dat het bloed blijft stromen. Daarom onderzoek ik hoe je materialen in één keer kunt combineren om buisjes met speciale lagen te maken, zodat de ene laag kleine waterverontreinigingen kan tegenhouden en de andere laag het oppervlak van bloedvaten kan nabootsen om zo de medicatie voor mensen met nierfalen te verminderen. Door eigenschappen te combineren, kunnen we supermembranen maken.